In 1950 ben ik in het Twentse Losser geboren. Mijn vader (1908 Nowy Targ) kreeg in dat zelfde jaar zijn Nederlandse nationaliteit. Hij was een Poolse Jood, die als arts bij de 1ste Poolse Pantserdivisie diende. Tijdens de bevrijding van Breda werd hij bij mijn moeder ingekwartierd. Hij trouwde haar en werd na nogal wat omzwervingen in Twente anesthesioloog. Zijn familie is vermoord, zijn vaderland was hem ontnomen, maar hij bleef een positieve man.
Het traumatisch verleden van mijn vader en zijn levenskracht heeft mij tot het zoeken van historische en filosofische achtergronden aangespoord. Na mijn middelbare school ging ik naar de Bibliotheek en Documentatie Academie in Groningen. Ik wilde schrijfster worden. Met boeken omgaan leek me een stap in de richting van het literaire leven. Ik werkte enkele jaren in verschillende bibliotheken, maar dat bevredigde niet. Ik ging in Nijmegen filosofie en vergelijkende literatuur wetenschap studeren en studeerde af aan de universiteit van Amsterdam met een thematische, met verhalen doorspekte scriptie over Walter Benjamin, Kafka, Sartre, Freud en Foucault.
In die scriptie onderzocht ik utopische beelden en denkbeelden die troost kunnen bieden. En dit ondanks de rampzalige, menselijke geschiedenis. Door dat onderzoek realiseerde ik me dat ik de antwoorden op mijn vragen niet binnen de filosofische discipline kon vinden, maar vooral moest zoeken binnen mijn eigen fantasie en inlevingsvermogen. Ik ging schrijven.
Eerst teksten voor liedjes, toen verhalen en uiteindelijk romans. Het zoeken naar hoopvolle momenten speelt in al mijn boeken een rol. Schrijven is voor mij levensvragen hernemen, zoeken naar de kern, verdwalen, de waarheid willen veroveren zonder de grilligheid van het lot geweld aan te doen.
